جمعه ها با ساعتم بیگانه ام 

                                                با غریبی شما هم خانه ام 

جمعه ها ثانیه ها دق می کنند 

                                           شکوه ها از صبح صادق می کنند 

با زبان حال خود ندبه کنند 

                                            بر غریبی شما گریه کنند

باز گویم من زبان حالشان 

                                          شکوه و هم گریه بسیار شان 

باز هم آدینه آمد بی امام 

                                            باز هم این قصه مانده نا تمام 

لحظه ها در جمعه ها غرق غمند 

                                             با دقایق همنشین ماتمند

شرمشان اید ز هر چرخیدنی 

                                          منزجر از زنگ و هر پیمودنی

عمر هر ساعت به روز جمعه ای 

                                           شد برابر با دو صد آدینه ای 

ثانیه دور از شما آه و تب است 

                                         صبح جمعه بی شما شام شب است